Абдуллоҳ ибн Амр, Жобир ибн Абдуллоҳ ва Абу Мусо Ал-Ашъарий розияллоҳу анҳумдан ривоят

Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам айтдилар:

المسلم من سلم المسلمون من لسانه ويده»»

متفق عليه من حديث عبد الله بن عمرو ، ورواه مسلم من حديث جابر وأبي موسى أيضا رضي الله عنهم جميعا

وفي رواية البخاري زيادة:

«والمهاجر من هجر ما نهى الله عنه«.

وزاد الترمذي والنسائي في الصغرى:

«والمؤمن من أمِنَه الناس على دمائهم وأموالهم».

وفي السنن الكبرى للنسائي والمعجم الكبير للطبراني من حديث فضالة بن عبيد:

«والمجاهد من جاهد نفسه في طاعة الله».

«Мусулмон – унинг тилидан ва қўлидан мусулмонлар омон бўлишган кишидир».

Муттафақун алайҳи (Бухорйи: 10 ва 6484 ҳадислар, Муслим: 64-66 ҳадислар)

Саҳиҳул-Бухорийда Абдуллоҳ ибн Амр ривоятлари тўлиқроқ келган:

«Мусулмон – унинг тилидан ва қўлидан мусулмонлар омон бўлишган кишидир. Муҳожир – Аллоҳ қайтарган нарсаларни ҳажр қилган (гуноҳлардан узоқ бўлган) кишидир».

Термизий ва Насоий ривоятларида қуйидаги зиёдаси ҳам собит бўлган:

«Мўмин – одамлар ўзларининг қонлари-жонлари ва мол-мулкларига нисбатан у инсондан (ҳеч қандай хавф-хатар кўрмасдан) хотиржам бўлишган кишидир».

(Сунани Термизий: 2627-ҳадис, Сунани Насоий: 4995-ҳадис)

Яна бошқа ҳадисларда мана бу қўшимчаси ҳам ворид бўлган:

«Мужоҳид – Аллоҳнинг тоатида (Аллоҳ яхши кўрган барча хайрли амалларда собитқадам) туриш учун нафсига қарши жиҳод қилган – курашган кишидир».

(Сунани Кубро: 11794-ҳадис, Муъжами Табароний Кабир: 797-ҳадис)

•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•