Беморга шифо тилаб ўқиладиган дуолар

Биринчи дуо:

Кимки ажали етиб келмаган бирон беморни зиёрат қилиб, унинг ҳузурида етти марта қуйидаги дуони ўқиса албатта Аллоҳ ана шу касалликдан унга офият – шифо беради:

عن ابن عباسٍ رضي الله عنهما ، عن النبيِّ صلى الله عليه وسلم قَالَ :
«مَنْ عَادَ مَرِيضاً لَمْ يَحْضُرْهُ أجَلُهُ ، فقالَ عِنْدَهُ سَبْعَ مَرَّاتٍ : أسْأَلُ اللهَ العَظيمَ ، رَبَّ العَرْشِ العَظيمِ ، أنْ يَشْفِيَكَ ، إِلاَّ عَافَاهُ اللهُ مِنْ ذَلِكَ المَرَضِ».
رواه أَبُو داود والترمذي، وقال: حديث حسن، وقال الحاكم : حديث صحيح عَلَى شرط البخاري.

Арабча матннинг кириллда ёзилиши:

«Асъалуллоҳал-Азийм, Роббал-аршил-азийм, ан яшфияк».

(Сунани Абу довуд: 3106-ҳадис, Сунани Термизий: 2083-ҳадис)

Дуонинг маъноси:

«Арши азим Парвардигори бўлмиш Буюк Аллоҳдан (илтижо қилиб) сўрайманки, У Зот Ўзи сенга шифо берсин»

Иккинчи дуо:

Усмон ибн Абул-Ос розияллоҳу анҳу Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламга таналаридаги бир аъзолари оғриётганидан шикоят қилиб келганларида у зот у кишига шундай дедилар:

«Оғриётган аъзоингга қўлингни қўйиб уч марта «Бисмиллаҳ» деб айтгин. Кейин етти марта қуйидаги дуони ўқигин:

عن أَبي عبدِ الله عثمان بنِ أَبي العاصِ رضي الله عنه أنّه شَكَا إِلَى رسول الله صلى الله عليه وسلم وَجَعاً يَجِدُهُ في جَسَدِهِ ، فَقَالَ لَهُ رسول الله صلى الله عليه وسلم:
«ضَعْ يَدَكَ عَلَى الَّذِي يَألَم مِنْ جَسَدِكَ وَقُلْ : بسم اللهِ ثَلاثاً ، وَقُلْ سَبْعَ مَرَّاتٍ : أعُوذُ بِعِزَّةِ الله وَقُدْرَتِهِ مِنْ شَرِّ مَا أجِدُ وَأُحَاذِرُ».
رواه مسلم .

«Аъувзу би иззатиллааҳи ва қудратиҳи мин шарри маа ажиду ва уҳаазир».

(Саҳиҳи Муслим: 2202-ҳадис)

Дуонинг маъноси:

«Аллоҳнинг ғолиблик ва қодирлик сифатларини васила қилиб Ягона Аллоҳнинг Ўзидан паноҳ беришини сўрайманки, У Зот Ўзи мени (аъзои баданимда) ҳис қилаётганим ва (ёмонлигидан) қўрқаётганим (эҳтиёт бўлишга ҳаракат қилаётганим) нарса (барча оғриқ ва касалликлар)нинг ёмонлигидан асрасин (шифои комил берсин)«.

 

Учинчи дуо:

Пайғамбар солаллоҳу алайҳи ва саллам ўзларининг баъзи аҳл-оилаларини (бемор бўлиб қолган яқинларини) зиёрат қилиб, ўнг қўллари билан (оғриётган аъзоларини) силаб айтардилар (дуо қилардилар) :

عن عائشة رضي الله عنها : أنَّ النَّبيَّ صلى الله عليه وسلم كَانَ يَعُودُ بَعْضَ أهْلِهِ يَمْسَحُ بِيدِهِ اليُمْنَى ويقولُ:
«اللَّهُمَّ رَبَّ النَّاسِ ، أذْهِب البَأسَ ، اشْفِ أنْتَ الشَّافِي لاَ شِفَاءَ إِلاَّ شِفاؤكَ ، شِفَاءً لاَ يُغَادِرُ سَقماً».
متفقٌ عَلَيْهِ .

«Аллоҳумма Роббан-наас, азҳибил-баъс, ифши, анташ-шаафий, лаа шифааъа илла шифааук, шифааъан лаа юғодиру сақаман».

(Саҳиҳул-Бухорий: 5743-ҳадис, Саҳиҳи Муслим: 2191-ҳадис)

Дуонинг маъноси:

«Барча инсонларнинг Парвардигори бўлган эй Аллоҳ, оғриқ (касаллик)ни кетказгин, шифо бергин, Сен (Ягона) Ўзинг шифо берувчи Зотсан, фақат Сен берадиган шифогина шиофдир, (Сендан ўзга ҳеч кимда шифо йўқ)! Шундай шифо бергинки, ҳеч қандай касаллик қолдирмайдиган бўлсин».

•┈┈┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈┈┈•

Ислом Овози телеграми

https://t.me/islomovozi